tamil gay stories பாலாஜி இப்போதுதான் புதிதாக தன் வீட்டுக்கு பக்கத்தில் திறக்கப்பட்ட அந்த சிறிய நூலகத்தை பார்த்தான். எப்பொழுதும் கல்லூரி முடிந்து வீட்டுக்கு திரும்பும் வழியில் அந்த நூலகத்தில் தன் கண்களை படர விடுவதை பாலாஜி தவற விடுவதில்லை. அதற்க்கு காரணம் அந்த நூலகத்தில் உள்ள புத்தகங்களின் மேல் உள்ள ஆர்வமில்லை. அந்த நூலகத்தை நிர்வகித்து வரும் பத்தொன்பது வயது இளம் நாட்டு கட்டை.
பாலாஜி பார்க்கும்போது அந்த இளம் நாட்டு கட்டையும் பாலாஜியை பார்ப்பது வழக்கம். இருவரது கண்களும் அவ்வப்போது சந்தித்து கொள்ளுமே தவிர, இதுவரை பேசி கொண்டது இல்லை. பாலாஜி தனது கல்லூரி இல்லாத விடுமுறை நாட்களில் அந்த நூலகத்திற்கு சென்று ஏதேனும் நாவல் இருப்பதை பார்க்கும் சாக்கில் அந்த இளம் நாட்டு கட்டையின் நட்பு கிடைக்குமா என்று தவித்தான்.
ஆனால் அவன் செல்லும் நேரமெல்லாம், கடையில், அந்த இளம் நாட்டு கட்டையின் சாயலில் ஒரு வயதான நபரும் இருந்தார். அது அவனது அப்பாவோ அல்லது ஏதேனும் சொந்தகாராராகவோ இருக்க வேண்டும் என்று பாலாஜி நினைத்து கொண்டான். அவர் இருப்பதன் காரணமாக, பாலாஜியின் அந்த இளம் நாட்டு கட்டையுடனான நட்பு, நூலகர் மற்றும் வாடிக்கையாளர் என்ற முறையில் மட்டுமே இருந்தது.
அன்று சனிக்கிழமை. பாலாஜி தனது மதிய உணவை முடித்து விட்டு, ஏதோ கடைக்கு செல்லும் வழியில், அந்த நூலகத்தை நோட்டம் விட்டான். நூலகத்தில் அந்த இளம் நாட்டு கட்டை மட்டுமே இருந்தான். பாலாஜி அவனை பார்த்து சிநேகமாய் பார்த்து புன்னகைத்தான். பாலாஜி கேட்டான்.
“இன்னொருத்தர் இருப்பார், அவர் இல்லையா?”
“யாரை கேக்கறீங்க? எங்க அப்பாவையா? அவர் ஊருக்கு போய் இருக்கார். திங்கட் கிழமை தான் வருவார்”
பாலாஜிக்கு சந்தோஷம் தாங்க முடியவில்லை. நூலகத்திற்குள் ஒரு முடிவுடன் நுழைந்தான். அது ஒரு சிறிய நூலகம். நூலகத்திற்குள் நுழைந்தவுடன், இடது புறத்தில் பதினைந்து பேர் அமர்ந்து படிக்கும் அளவுக்கு ஒரு பெரிய மரமேஜை இருந்தது. அந்த மேஜையின் மேல் “சைலன்ஸ் ப்ளீஸ்” என்று வேண்டுகோள் ஏந்திய சிறு போர்டுகள் சாய்த்து வைக்க பட்டிருந்தன. நூலகத்திற்கு நடுவே நான்கு ஐந்து நீளமான ரேக்குகளில் புத்தகங்கள் அடுக்கி வைக்க பட்டு இருந்தன. ஒவ்வொவொரு ரேக்குக்கும் நடுவே ஆட்கள் நடந்து சென்று புத்தகங்கள் பார்ப்பதற்கு வசதியாக இடைவெளி இருந்தது.
பாலாஜி அந்த இளம் நாட்டு கட்டையை மேலிருந்து கீழ் வரை அளந்தான்.
வயது பத்தொன்பது இளம் அழகன். மிகவும் வெள்ளையாகவும் இல்லாமல், கருப்பாகவும் இல்லாமல், இடைப்பட்ட மாநிறம். சற்றே அரும்ப தொடங்கியிந்த மீசை, அழகான பல் வரிசை. கை இல்லாத பனியனில், அவன் அக்குளில் வளர்ந்து இருந்த முடிகள் வெளியே தெரிந்தன. அவனுடைய சிறு முலைகள், பனியன் உடம்புடன் வியர்வையில் ஒட்டி இருந்ததால், அதையும் மீறி கிண்ணென்று தெரிந்தது. தட்டையான வயிறு, மெல்லிய உடல்வாகு. அவன் தொடை வரை தூக்கி கட்டியிருந்த லுங்கியில், அவனுடைய வழ வழ தொடைகளும், வாழைத்தண்டு போன்ற கால்களும் தெரிந்தன.
பாலாஜியும் அழகில் குறைந்தவன் இல்லை. அவனுடைய அழகுக்கும், உடல் வாகுக்கும், பெருத்த குண்டிக்கும் guys4men இல் ஏகப்பட்ட நண்பர்கள் பட்டாளம்.
பாலாஜி நூலகத்திற்குள் நுழைந்து கொண்டே கேட்டான்.
“உன் பேர் என்ன?”
“என் பேர் மணி சார். உங்க பேர் பாலாஜி தான? லைப்ரரி கார்ட் என்ட்ரி போடும்போது பார்த்தேன். ”
“நீ எது வரைக்கும் படிச்சு இருக்கே?”
“பத்தாவது வரைக்கும் சார். பெயில் ஆயிடத்தால அதுக்கு மேல படிக்க இஷ்டம் இல்ல. இந்த லைப்ரரிய எங்க அப்பாதான் லீசுக்கு எடுத்து இருக்கார். நீங்க என்ன படிக்கிறீங்க சார்?
“நான் பி.ஈ. செகண்ட் இயர் படிச்சுட்டு இருக்கேன் மணி”
“நீ இப்ப ப்ரீயா? எனக்கு கொஞ்சம் நாவல் பாக்க வேண்டியிருக்கு. ஒன்னும் தொந்தரவு இல்லையே.”
“என்ன சார் இப்படி கேக்கறீங்க? தாராளமா பாருங்க. நீங்க எங்க ரெகுலர் கஸ்டமர் வேற.” என்று கூறி கொண்டு, பாலாஜியை கூட்டி கொண்டு,மணி முன்னால் செல்ல, பாலாஜி மணியின் பின்னால் அசையும் குன்று போன்ற குண்டியை பார்த்து கொண்டே அவன் பின்னால் சென்றான்.
மணி பாலாஜியிடம் கேட்டான்.
“என்ன புக் சார் பாக்கறீங்க?”
“ஏதாவது ராஜேஷ்குமார் க்ரைம் நாவெல் இருக்கா மணி?”
“அதெல்லாம் அந்த மேல் ரேக்ள இருக்கு சார். எனக்கு எட்டாது. இருங்க ஸ்டூல் கொண்டு வரேன்”
என்று கூறிவிட்டு அவனை காட்டிலும் சற்றும் உயரமான ஸ்டூல் ஒன்றினை, கொண்டு வந்து, நாவல் இருக்கும் ரேக் பக்கத்தில் போட்டான்.
மணி பாலாஜியிடம் சொன்னான். “கொஞ்சன் ஸ்டூலை பிடிசிக்குங்க சார். நான் மேலே ஏறி நாவல் எடுக்குறேன்”
பாலாஜி ஸ்டூலை பிடித்து கொள்ள, மணி லுங்கியை தொடை வரை தூக்கி கட்டி கொண்டு ஸ்டூல் மேல் ஏறினான். பாலாஜி மேலே பார்த்தான். அவன் ரத்தம் சூடாகியது. காரணம். மணி தூக்கி கட்டியிருந்த லுங்கியில், அவன் தொடைபகுதி முழுவதும் தெரிந்தது. மணி ஒரு ஊதா நிற ஜட்டியை அணிந்திருக்க, அது அவன் குண்டியில் நன்றாக சிக்கி, அதன் வடிவத்தை நன்கு காட்டியது. ஜட்டியின் இடைவெளியில் மணியின் பூல் கொட்டைகளின் தோல் சற்றி வெளியே நீட்டி இருந்தது.
பாலாஜி அதையே வெறித்து பார்த்து கொண்டிருந்தான். மணி ரேக்கிலிருந்து சில நாவல்களை எடுத்து பாலாஜிடம் நீட்டினான்.
“சார்”
பாலாஜியிடம் பதிலில்லை. பாலாஜி மணியின் லுங்கிக்குள் தெரிந்த பாகங்களை கண்டு மெய்மறந்து நின்றான்.
மணி மறுபடியும் அழைத்தான்.
“சார்”
பாலாஜி சட்டென்று சுய நினைவுக்கு வந்தான். “என்.. என்ன மணி?”
“இந்த நாவல் எல்லாம் பாருங்க சார்”
“இவ்வளுவு நேரம் பார்த்துட்டு தான் இருந்தேன் மணி”
“என்ன சார்?”
“ஆங். ஒண்ணுமில்லை. இன்னும் வேற ஏதாவது நாவல் இருந்தா காட்டு”
மணி மறுபடியும் ரேக்கிலிருந்த நாவல் பக்கம் தன கவனத்தை திருப்ப, பாலாஜி மணி கொடுத்த நாவல்களை பார்க்காமல் மீண்டும், மணியின் லுங்கிக்குள் தன் பார்வையை வீசி, மணியின் ஜட்டிக்குள் அடங்கியிருந்த கொட்டைக்களையும், அவன் குண்டி வடிவத்தையும் ரசித்து கொண்டிருந்தான். பாலாஜியின் பூல் அவன் அணிந்திருந்த ஷார்ட்சுக்குள் விறைப்பாகி கொண்டே வந்தது.
மணி ஒரு நாற்பது ஐம்பது நாவல்களை தரையில் போட, அந்த சத்தத்தில் பாலாஜி சுய நினைவிற்கு வந்தான். மணி, ஸ்டூலில் இருந்து கீழே இறங்கினான்.
“நீங்க பொறுமையா பார்த்து உங்களுக்கு வேண்டிய புக்ஸை சூஸ் பண்ணுங்க சார். இது லஞ்ச் டைமா இருக்குறதால, நான் லைப்ரரிய உள்ளே பூட்டிட்டு கொஞ்ச நேரம் தூங்குவேன். உள்ள லாக் பண்ணிடவா சார்?”
“லாக் பண்ணிக்கோ மணி. நான் எப்படியும் புக் செலக்ட் பண்ண லேட் ஆகும். நீ உள்ளே லாக் பண்ணிட்டு தூங்கு. நான் செலக்ட் பண்ணிட்டு வந்து சொல்றேன்.”
என்று கூற, மணி அழகாய் புன்னகைத்து கொண்டே, நூலகத்தை உள்ளே லாக் செய்து, ஜன்னல்களையெல்லாம் மூடினான். நூலகத்திற்குள் இருந்த இருட்டை போக்க, விளக்கை போட்டான்.
மணி ஒரு நாற்காலியை கொண்டு வந்து பாலாஜியின் அருகில் போட்டு, “இதுல உக்காந்து பாருங்க சார். நான் குளிச்சிட்டு வந்துடறேன்.” என்று கூறிக்கொண்டே, தான் அணிந்து இருந்த பனியனை கழற்றி கொண்டே, அறையின் மூலையில் இருந்த குளியலறை நோக்கி சென்றான். பாலாஜி மணியின் வழவழப்பான முதுகையே வெறித்து பார்த்து கொண்டிருந்தான்.
நூலகத்திற்குள் இருந்த தனிமை பாலாஜியின் மூடை வெகுவாய் ஏற்றி இருந்தது. குளியலறையில் மணி, “கட்டி புடி கட்டி புடிடா” என்று பாடி கொண்டிருந்தான். அது வெறும் பாட்டா , அல்லது பாலாஜிக்கு கொடுக்கும் சிக்னலா என்று பாலாஜி தெரியாமல் தவித்தான். குளியலறையின் தண்ணீரின் சத்தம் கர்நாடக சங்கீதமாய் மாறி நூலகத்திற்குள் ஒலித்து கொண்டிருந்தது.
மணி குளியறையில் இருந்து வெளியே வந்தான். அவனுடைய லுங்கி லேசாக நனைந்து இருந்தது, சரியாக துவட்டாததால். மணியின் மேல் தண்ணீர் துளிகள், முத்துக்களை சிதறி விட்டது போல், ஆங்காங்கே தெரிந்தது. மணி கேட்டான்.
“என்ன சார்? புக்ஸ் செலக்ட் பண்ணீட்டீங்களா?”
“இல்ல மணி. இன்னும் மேல இருந்து புக்ஸ் எடுத்து போடறியா?”
“நீங்களே சேர் மேல ஏறி எடுத்துக்கங்க சார். நான் இப்பத்தான் குளிச்சுட்டு வந்தேன். மறுபடியும் தூசு ஆயிடும் சார். நான் போய்தூங்கறேன் சார். நீங்க செலக்ட் பண்ணிட்டு வந்து என்ன எழுப்புங்க.”
“ஓகே மணி. நான் பார்த்துக்குறேன். நீ போய் தூங்கு”
என்று பாலாஜி மணிக்கு அனுமதி அளிக்க, மணி அங்கிருந்த பரந்த படிக்கும் மேஜையின் மேல் போர்வையை விரித்து படுத்து கொண்டான்.
பாலாஜிக்கு நாவல் மேல் உள்ள கவனம் சுத்தமாக போய் விட்டது. நூலகம் உள்ளே பூட்டப்பட்டதாலோ என்னவோ, மணியுடன் கிடைத்த தனிமையான சந்தர்ப்பம், பாலாஜியின் நீளமான பூலை வீங்க செய்திருந்தது. மணி சேரின் மேல் ஏறிய போது, அவன் லுங்கிக்குள் தான் கண்ட ஊதா நிற ஜட்டி, அடிக்கடி மூளையில் பிம்பமாய் தோன்றி, இன்னும் பூலின் விறைப்பை அதிகமாக்கியது.
பாலாஜி ரேக்கின் மறைவில் நின்று, மணியை நோட்டம் விட்டான்.