இரவில் பயணம் செய்வது எனக்கு புதிது. காலையில் வேளைக்கு செல்ல வேண்டும் என்பதால்தான் அந்த இரவு பேருந்தில் ஏறினேன். அப்போதுதான் கொஞ்சமாக கண்ணயர்ந்தேன். அதற்குள் பேருந்தின் விளக்குகள் போட்டு வெளிச்சம் பரவ, பேருந்து அந்த ஸ்டாப்பிங்கில் நின்றது. அங்காடிகளின் பலகையில் பார்த்து அது ஒட்டன்சத்திரம் என்பதை தெரிந்து கொண்டேன். ஏற்கனவே பேருந்து நிறைந்திருந்தது. உள்ளே ஏறிய நான்கு பேருக்கு இடம் கிடைத்துவிட, ஒரு பதினெட்டு வயது பையன் என் அருகில் இருந்த சீட்டில் அமர வந்து தயங்கியபடி “ஆண்டி இங்க உட்காரட்டா” என்றான். அவன் என்னை ஆண்டி என்றது எனக்கு சற்று எரிச்சலை ஏற்படுத்தியது. இருந்தாலும் பொறுத்துக் கொண்டேன். அவனை சொல்லி தப்பில்லை. எனக்கு போன மாதத்தோடு முப்பத்தி எட்டு வயதாகி விட்டது.