அன்று மதியம் வீட்டுக்கு சாப்பிட வந்தேன். மாமியார் மீன் குழம்பு வைக்கு நாளெல்லாம் சூடாக சாப்பிட வீட்டுக்கு வரச்சொல்லிடுவாங்க. என் மாமியார் சமைச்சா மீன் ஆனாலும், சிக்கன், மட்டன், நண்டு போன்ற நான்வெஜ் அயிட்டங்கள் எதுவானாலும் நாக்கை தொங்கபோட்டுகிட்டு தான் சாப்பிடணும். என் மாமியாரோட கைபக்குவம் அப்படி.
மற்றபடி வெஜ் அயிட்டம் மட்டும் தான் என் மனைவி சமைச்சு போடுவா. நான்வெஜ்னா அவளுக்கு சாப்பிடத்தான் பிடிக்கும். வாய்க்கு ருசியா சமைக்க இன்னும் கத்துக்கல. காரணமும் நான் தான். நான்வெஜ்னாலே நீ ஏன் ரிஸ்க் எடுக்குறே இன்னைக்கு உங்க அம்மாவே சமைக்கட்டும்னு சொல்லிடுவேன். சோ அதுவே அவளுக்கும் வசதியா போச்சு. அன்னைக்கு ஜாலியா ரெஸ்ட் எடுப்பா. இல்லேனா அக்கம்பக்கத்து தோழிகளோடு ஷாப்பிங் இல்லேனா தியேட்டர்ல படம் பார்க்க பிளான் பண்ணி கிளம்பிடுவா.
அன்னைக்கு நான் சாப்பிட வந்தபோதும் என் மனைவி வீட்ல இல்ல. எனக்கு அதுவே ஒரு த்ரிலான உணர்வை கொடுத்துச்சு. மாமியார் குளிச்சிட்டு, தலையை முன்னாடி போட்டுகிட்டு வாரிகிட்டு இருந்தாங்க. நான் உள்ளே வந்ததும், உடனே கிச்சனுக்குள்ள போயி சாப்பாடு தட்டோடு டைனிங் டேபிளுக்கு கொண்டு வந்து வச்சிட்டு,
”வாங்க மாப்ள, நானே போன் பண்ணனும்னு நினைச்சேன். இன்னைக்கு சாந்தி வேற ஷாப்பிங்க போயிட்டு படம் பார்த்துட்ட பிள்ளைங்க ஸ்கூல் விட்டு வர்றதுக்கு முன்னாடி வந்திடுவேனு சொல்லிட்டு போயிட்டா. நான் நீங்க எப்படியும் சீக்கிரம் வந்திடுவீங்கனு சமைச்சு முடிச்சிட்டு, இப்போ தான் குளிக்க போனேன். மீன் குழம்பை சூடாக இறக்கி வச்சி சாப்பிடாத்தானே ருசி நாக்குல நிக்கும். அப்பும் ரெண்டு, தடவை மூணு தடவை சுடவச்சா அந்த ருசி போயிடுமேனு. நீங்க வர லேட்டாகுமோ, போன் பண்ணலாமானு நினைச்சேன். வந்துட்டீங்க. உங்களுக்கு ஆயுசு நூறு தான்” என்று சொல்லி மாமியார் சிரிச்சாங்க..
நானும் பசியோட வந்ததுனால கையை கழுவிட்டு, டைனிங் டேபிளில் உட்கார்ந்து கொண்டு,
”நான் அய்யோ அத்தை நூறுவருஷம் நான் வாழணும்னா நீங்களும் கூடவே இருக்கணும். இப்படி வாய்க்கு ருசியா மீன், கறினு சாப்பிட்டாத்தானே தெம்பா இருக்கமுடியும்.. ”
”சீ போங்க மாப்ள..என் காலம் முடிஞ்சுபோச்சு..நீங்க தான் இன்னும் ஆரோக்கியமா வாழ்ந்து அனுபவிக்கவேண்டிய ஆளு..அப்படி பாத்தா உங்க மாமா என் சாப்பாட்டை சாப்பிட்டு ஆரோக்கியமா இன்னும் இருந்திருக்கணுமே…ஹார்ட் அட்டாக்ல தானே போனாரு.. ”
”அவரை விடுங்க. அத்தை உங்க கூட வாழ்க்கைய ரசிச்சு வாழத்தெரியாத மனுஷன். எதுக்கு எடுத்தாலும் கோபம் வந்து உங்க கூட சண்டைபோட்டிகிட்டு தானே இருப்பாரு. நீங்க வைக்குற குழம்புல உப்பு கூடினா குத்தம், காரம் குறைஞ்சா குத்தம்னு தானே டார்ச்சர் பண்ணிட்டு இருந்தாரு. பாவம் இப்போ தான் அவரு தொந்தரவு இல்லாம நிம்மதியா இருக்கீங்க. இப்போ தான் உங்க முகத்துல நானே சந்தோஷத்தை பாக்குறேன். இந்நேரத்துல அவரு இல்லேனு ஏக்கம் வேறயா உங்களுக்கு?”
”ஹாஹா..அது உண்மை தான் அந்த கோபக்கார மனுஷன் கூட எப்படி அவ்ளோ வருஷம் குடும்பம் நடத்தினேனு நினைச்சு பாத்தா எனக்கே ஆச்சரியமா தான் இருக்கு..அவருக்கு இன்னும் காரமா சமைச்சா சமாளிக்கமுடியாதுனு தான் காரம் சாரமா நானும் வைக்கமாட்டேன். அதனால அவரு போனதுக்கப்புறம் காரஞ்சாரமா நான் குழம்பு வச்சது தான் உங்களுக்கு பிடிச்சுபோச்சு..
ஆனா என் மாப்ள அப்படியா? முகத்துல கூட கோபத்தை காட்டத்தெரியாதே..நான் கொடுத்து வைக்கலேனாலும் என் மக கொடுத்து வச்சவ தான்… ”
மாமியார் வைத்த மீன் குழம்பை சோற்றில் குழைத்து நாக்கில் ருசி பார்த்து சாப்பிட்டுக்கொண்டே சிரித்தபோது, எனக்கு தும்மல் வந்தது. உடனே மாமியார், தண்ணீர் சொம்பை எடுத்த கொடுத்து தலையை தட்டினார். ஆனாலும் தும்மல் விடாததால் படக்கென்று என் முகத்தை மாரில் சாய்த்து கொண்டே,
”இதுக்கு தான் யோசிச்சுகிட்டும், பேசிகிட்டு சாப்பிட கூடாதுனு சொல்வாங்க..நான் ஒரு சிறுக்கி அது தெரியாம உங்கள பேசவச்சுகிட்டு…சரியாயிடும் மாப்ள,..கொஞ்ச நேரம் இப்படி தலைய சாய்ச்சுகோங்க… ”
நான் என் மாமியார் மார்பில் சாயும் போது தான் கவனித்தேன். என் முகம் சாய்ந்து அவங்களோட ரெண்டு இளநீர் முலைகளும் உள்ளே அழுத்திகொண்டு, அமுங்கின. ஏதோ இளம் பஞ்சு மெத்தையில் சாயந்தது போல் அது எனக்கு சுகமான உணர்வை தந்தது.
நானும் முகத்தை நிமிர்த்தி, நமிர்த்தி மாமியாரில் மாரில் அழுத்தி மெதுவாக முகத்தை தேய்த்து வட்டமாக உருட்ட ஆரம்பித்தேன். அப்போது நிமிர்ந்து மாரியாரை ஓரக்கண்ணாலா பார்த்தேன். அதே போல் மாமியாரும் என்னை பார்த்தார்கள். இருவருக்கும் காமப்பரிமாற்றம் நிகழ்ந்தது. மாமியார் அதை புரிந்துகொண்டாலும் அவர்கள் முகத்தில் ஓடிய காமரேகை என்னை மேலும் கிறுகிறுக்கவைத்தது.