போன வாரம் ஒரு நாள், என் மனைவியின் தோழி வனிதா என் வீட்டிற்கு வந்திருந்தாள். அவள் கிளம்பியபோது மணி மாலை ஏழாகிவிட்டது. என் மனைவி, “ஏங்க, இப்போது பஸ்ஸில் கூட்டம் ரொம்ப ஜாஸ்தியா இருக்கும். நீங்க வேணா இவளை காரில் அவள் வீட்டில் கொண்டு விட்டு விடறீங்களா?” என்றாள்.
வனிதாவின் வீடு என் வீட்டிலிருந்து ஒரு எட்டு கிலோ மீட்டர் இருக்கும். எனக்கும் அவள் வீடு தெரியும் என்பதால், “அதற்கென்ன, செய்கிறேன்.” என்றேன். அப்போது தெரியாது, ஒரு முற்றிலும் புதிய அனுபவம் கிடைக்கப் போகிறது என்று.
காரை எடுத்தேன். வனிதா, முன் சீட்டில் எனக்குப் பக்கத்தில் அமர்ந்து கொண்டாள். ரோட்டில் ட்ராஃபிக் அதிகம் இருந்ததால், மெதுவாகவே சென்றோம். ஏதேதோ பேசிக் கொண்டே சென்றோம். ஒரு நான்கு கிலோ மேட்டர் சென்றதும், போக்குவரத்தின் காரணமாக, கார் முற்றிலும் நின்று விட்டது. ஐந்து நிமிடம், பத்து நிமிடம் ஆகியும், எந்த வண்டியும் நகர வில்லை.
இப்போதுதான் ஒன்று கவனித்தேன். கலகலவென்று பேசிக் கொண்டு வந்த வனிதா, இப்போது ஒன்றுமே பேச வில்லை. அது மட்டுமல்ல, முகத்தில் ஒரு வித பதட்டம் காணப் பட்டது.
“என்ன ஆச்சு, ஒன்றும் பேச்சையே காணோம்?” என்றேன்.
“ச்சு, ஒன்றுமில்லை.”
“இல்லை, இவ்வளவு நேரம் பேசிக்கொண்டு வந்தாய். இப்போது சத்தத்தையே காணோமே?”
“அதான் ஒன்றுமில்லை என்றேனே?”
சிறிது நேரம் சென்றது. கார் இன்னும் கொஞ்சம் கூட நகரவில்லை. அவள் முகத்தில் இன்னும் டென்ஷன் அதிகமானது.
“என்ன ஆச்சு? என்னிடம் சொல்லக் கூடாத விஷயம் என்றால் சொல்ல வேண்டாம்.”
“ச்சீ, அப்படி ஏதுமில்லை. ஒரு தர்ம சங்கடமான விஷயம். உங்களிடத்தில் எப்படிச் சொல்வது என்று தெரியவில்லை.”
“சும்மா சொல்லு. நான் ஏதாவது செய்ய முடியுமானால் செய்கிறேன். அட் லீஸ்ட் சொன்னால் கொஞ்சம் உனக்கு ஆறுதல் கிடைக்கும்.”
“அட, அப்படி ஸீரியஸான விஷயமெல்லாம் இல்லை. அவசரமாக பாத்ரூம் போகவேண்டும். கிளம்புவதற்கு முன்னால் பாத்ரூம் போகவேண்டுமென்று நினத்தேன். அத்ற்குள் கிளம்பிவிட்டதால் பாத்ரூம் போக முடியவில்லை.. மத்தியானம் என் வீட்டில் கிளம்புவதற்கு முன்னால் போனதுதான்.”
“அட, இவ்வளவுதானா விஷயம். ஆத்திரத்தை அடக்கினாலும் ‘அதை’ அடக்கக் கூடாது என்பார்கள்.” என்று சிரித்தேன்.
“நீங்கள் சிரிக்கிறீர்கள், எனக்கோ அவசரமாக வருகிறது. என்ன செய்வதென்றே புரியவில்லை.” இந்த ட்ராஃபிக்கில் வீடு போய்ச் சேர இன்னும் ஒரு மணி நேரம் ஆகும் போல இருக்கிறது. நீங்கள் ஏதாவது ஐடியா சொல்வீர்கள் என்று பார்த்தால், கேலி செய்கிறீர்களே?”
“ஐடியாவுக்கென்ன, கை வசம் இருக்கிறது. ஆனால் நீங்கள் கோச்சுக்குவீங்களோன்னு பயமாவும் இருக்கு.”