டேய் மச்சான், உன் பக்கத்து வீட்டு ஜாஸ்மின் ஆண்ட்டி ஒரு மாதிரின்னு சொல்லிக்கிறாங்க. நீ ட்ரை பண்ணியிருக்கியாடா” என்று கேட்டான் ஜான். “டேய் அவங்க ரொம்ப நல்லவங்கடா! தப்பா பேசாத.” என்று அவனை முறைத்தேன். “சும்மா நடிக்காத மாமு. நானும் போறப்ப வரப்பெல்லாம் பார்த்துகிட்டுதான் இருக்கேன். எப்ப பார்த்தாலும் ஆம்பளைங்களையே வெறிக்கப் பார்த்துகிட்டு நிக்கிறா. நான் மட்டும் பக்கத்து வீட்டுல இருந்தேன்னா இன்னேரம் போட்டுத் தள்ளியிருப்பேன்” என்று என்னை உசுப்பேத்தினான். ’எனக்கு கோபமாக வந்தது. இவனுங்களுக்கு இதே வேலை. எவளாச்சும் ஒன்னு ரெண்டு அப்புடி இருந்தா எல்லாரையும் குறை சொல்றதே பொழப்பாப் போச்சி’ என்று மனதுக்குள் நினைத்துக்கொண்டு, “டேய் இனிமே அவங்களைப் பத்தி என் கிட்ட தப்பா பேசின, அதோட நம்ம ஃப்ரன்ஸிப் கட். போடா” என்று கடுப்படித்துவிட்டு கையிலிருந்த வில்ஸ் ஃபில்டரை வேக வேகமாக இழுத்துவிட்டு வீட்டை நோக்கி நடந்தேன். ஜாஸ்மின் ஆண்ட்டி காம்ப்பவுண்டு சுவருக்கு பின்னால் நின்று தெருவை நோட்டம் விட்டுக்கொண்டிருந்தாள். என்னைப் பார்த்ததும் “என்ன ராஜ், அதுக்குள்ள வந்துட்ட. உன் லவ்வர் இன்னைக்கு வரலையா!” என்று வழக்கமான கிண்டலை ஆரம்பித்தாள். “போங்க ஆண்ட்டி. உங்களுக்கு எப்பவும் இதே தான். எனக்கு லவ்வர் யாரும் கிடையாதுன்னு எத்தனை தடவ சொல்லியிருக்கேன். விட மாட்டேங்கிறீங்களே” என்று சொல்லிக்கொண்டே வீட்டுக்குள் நுழைந்தேன்.