பஸ்ஸில் திருச்சி போக இன்னுமும் மூணு மணி நேரப் பயணம் பாக்கி இருந்தது. ஊர்வசிக்கு தூக்கம் வரவில்லை. அடுத்த சீட்டில் இருந்த வழுக்கைத் தலையன் அவளை ரசித்துக் கொண்டிருந்தது ஊர்வசிக்கு வெறுப்பளித்தது. பஸ் திடீரென்று நின்றது. சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு பெரிய ரிப்பேர் இதுக்கு மேல பஸ் போகாது இறங்கிடுங்க என்று கண்டேக்டர் சொல்ல பயணிகள் முனகிக் கொண்டே இறங்கினார்கள். வெளியே மழை பெய்யலாம் என்று தோன்றியது.மற்ற பயணிகள் ஒவ்வோருவராகக் கலைந்து தங்கள் வழியில் போய் கொண்டிருந்தார்கள். என்ன செய்வது என்று ஊர்வசி திகைத்து நின்ற போது வழுக்கைத் தலையன் அவளை நெருங்கி வந்துமேடம் எங்கூட வாங்க இங்கிருந்து நாலு கல்லு போனா எங்க உறவுக்காரங்க வீடு இருக்கு நைட் அங்க தங்கிட்டு காலையில போகலாம் என்றான். அவளுக்கு அருவருப்பாக இருந்தது. அவனை எப்படி கழித்து விட என்று தெரியாமல் ஊர்வசி முழித்துக் கொண்டிருந்தாள்.அப்போது இல்ல அண்ணே அவுங்க எங்கூட இருக்காங்க என்ற குரல் கேட்டு ஊர்வசி திரும்பிப் பார்த்தாள்.